| RODZAJ | Lepiężnik |
| GATUNEK | biały |
| RODZINA | Astrowate (Asteraceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Petasites albus |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w całej Polsce, ale na niżu roślina ta jest rzadka, w górach natomiast jest bardzo pospolita. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Gruba, mięsista, na której skrętolegle wyrastają na wiosnę bezogonkowe, lancetowate, kremowo-zielone liście, które podczas rozwoju rośliny stopniowo zielenieją i wydłużają się. Łodygi okazów męskich osiągają wysokość 40 cm, żeńskich 80 cm.
 |
| LIŚCIE | Oprócz niewielkich liści łodygowych, lepiężnik wytwarza też liście odziomkowe wyrastające bezpośrednio z kłącza. Olbrzymie te liście rozwijają się dopiero po przekwitnięciu kwiatów. Osiągają średnicę kilkadziesiąt centymetrów. Liście te, podobnie jak liście lepiężnika różowego, są największymi liśćmi wśród roślin dziko rosnących w Polsce. Mają długie ogonki, wyrastające z kłącza pionowo lub ukośnie do góry. Ich blaszka liściowa o sercowato-nerkowatym kształcie jest nierówno ząbkowana i na dolnej powierzchni pokryta gęstym, krótkim kutnerem.
 |
| KOLOR KWIATÓW | biały
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OPIS | Drobne kwiaty zebrane są w koszyczki, a te w grona na szczycie łodygi. Kwiaty żeńskie składają się tylko ze słupka o długiej szyjce i dwudzielnym znamieniu, oraz z puchu (powstałego z przekształconego okwiatu). Kwiaty męskie mają koronę z 5 płatkami, zrośniętymi dołem w rurkę, pręciki zrośnięte w rurkę, oraz niepłodny słupek. Czasami w koszyczkach męskich występuje kilka kwiatów żeńskich.
|
| SIEDLISKO | Wilgotne zarośla nadrzeczne, nad brzegami potoków, w rowach. |
| WYSOKOŚĆ | 40 - 80 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Marzec - maj. |
| CECHY CHARAKTER. | Blaszki liściowe okrągławe, spodem za młodu biało-kutnerowate, dorosłe szarawe. |
| UWAGI | W górach występuje bardzo podobny lepiężnik wyłysiały. Ma on starsze liście nagie, a włoski na listkach okrywy koszyczków grube i gruczolowate. |
