| RODZAJ | Kopytnik |
| GATUNEK | pospolity |
| RODZINA | Kokornakowate (Aristolochiaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Asarum europaeum |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w żyznych lasach środkowej i południowej Europy oraz na Syberii. W Polsce gatunek rodzimy, pospolity na terenie całego obszaru, z wyjątkiem jego północno-zachodniej części. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Krótka, leżąca, czerwonawofioletowo nabiegła, okrągła na przekroju i omszona. Rozwijają się na nich po 3-4 mięsiste łusk i para (rzadko 3) liści oraz kwiat. W kącie najwyższego liścia znajduje się pączek kontynuujący wzrost w kolejnym roku.
|
| LIŚCIE | Prawie naprzeciwległe. Nerkowatego kształtu, u nasady sercowate, całobrzegie, szerokości 5-8 cm i długości 4-6 cm. Są długoogonkowe i zimozielone, z wyraźną nerwacją. Ogonki długości 5-10 cm są odstająco, miękko owłosione. Blaszka liściowa jest rzadko, przylegająco owłosiona, przy czym wierzchnia strona z czasem łysieje. Liście są skórzaste, ciemnozielone i błyszczące.
|
| KOLOR KWIATÓW | zielonkawy
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | do 4
|
| OWOCE | Sześciokomorowa, omszona torebka, na szczycie z pozostałościami okwiatu. Torebka nie wysycha, lecz rozpada się nieregularnie po dojrzeniu.
 |
| OPIS | Kwiaty pojedyncze, dzwonkowatego kształtu, mięsiste, wyrastają tuż przy ziemi, zwisając na szczytach krótkich szypułek. Ukryte są zwykle pod liśćmi i często leżą na ziemi. Z zewnątrz mają kolor zielonopurpurowy (zalążnia w dolnej części jest zielona i owłosiona), od wewnątrz są ciemnopurpurowe. Kwiaty mają 3 zrosłe u dołu listki okwiatu o długości 1-1,5 cm.
 |
| SIEDLISKO | Występuje w cienistych lasach i zaroślach, zwłaszcza liściastych, z wyjatkiem płn.-zach. Polski. |
| WYSOKOŚĆ | 10 - 15 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Marzec - maj. |
| WŁASNOŚCI LECZNICZE | Współcześnie kopytnik w zasadzie nie jest wykorzystywany w medycynie lub jest rzadko używany z powodu toksyczności. |
| WŁASNOŚCI TRUJĄCE | Cała roślina, a zwłaszcza kłącza, w szczególności w świeżym stanie, jest trująca. |
| UWAGI | Gatunek uprawiany jest jako roślina okrywowa oraz w półuprawach na terenach leśnych, w celu zwiększenia jej zasobów wykorzystywanych później do zbioru w celach leczniczych. Roślina wydziela nieprzyjemny, mdły zapach. |
