| RODZAJ | Czarcikęs |
| GATUNEK | łąkowy |
| RODZINA | Szczeciowate (Dipsacaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Succisa pratensis |
| WYSTĘPOWANIE | Jest jedynym przedstawicielem rodzaju czarcikęs (Succisa). Występuje na Syberii, Kaukazie,
w zachodniej Azji i w Europie. Rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza tym obszarem rodzimego występowania.
W Polsce jest średnio pospolity. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Wzniesiona, rozgałęziająca się. Dołem jest naga, górą przylegająco owłosiona. Pod ziemią roślina posiada krótkie, ucięte kłącze.
|
| LIŚCIE | Eliptyczne lub jajowatolancetowate, dość grube, całobrzegie lub słabo piłkowane. Dolne mają nasadę zwżającą się w ogonek,
górne są siedzące. Ulistnienie nakrzyżległe.
 |
| KOLOR KWIATÓW | fioletowy
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | do 4
|
| OWOCE | Czterokanciaste, silnie owłosione orzeszki o długości ok. 5 mm.
|
| OPIS | Kwiatostan typu koszyczek, z początku półkulisty, potem bardziej płaski, 2-3 cm średnicy. Korona kwiatu niebieskofioletowa.
Przysadki w postaci wąskolancetowatych plewinek. Kielich kwiatów złożony z 5 długich ości. Prócz niego występuje
miseczkowaty, czterokanciasty kieliszek o 4 jajowatych ząbkach. Korona o długości 4-7 mm jest owłosiona.
Kwiaty środkowe tej samej wielkości, co brzeżne. Wewnątrz kwiatów dwukrotny słupek i 4 pręciki.
 |
| SIEDLISKO | Rośnie na wilgotnych łąkach, torfowiskach, obrzeżach lasów. Występuje na słabo kwaśnych i wilgotnych glebach. |
| WYSOKOŚĆ | 15 - 80 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Lipiec - wrzesień. |
