RODZAJ | Wierzba |
GATUNEK | rokita |
RODZINA | Wierzbowate (Salicaceae) |
NAZWA ŁACIŃSKA | Salix repens subsp. rosmarinifolia |
WYSTĘPOWANIE | Występuje w Europie i w Azji. W Polsce głównie na niżu. Roślina pospolita. |
STATUS | Gatunek rodzimy |
POKRÓJ | Krzew osiągający do 1 metra wysokości, słabo rozgałęziony, z pędami częściowo czołgającymi się pod ziemią.
 |
KORA, PĘDY | Gałązki wzniesione prosto do góry, cienkie i elastyczne, koloru czerwonobrunatnego. Pączki oraz zeszłoroczne pędy nieco omszone. Pączki drobne, okrągławe, nieco zaostrzone.
|
LIŚCIE | Podłużnie eliptyczne lub wąskolancetowate, o długości 15-45 mm, szerokość 4-8 razy mniejsza od długości. Pod spodem, a czasami i z wierzchu przylegająco, jedwabiście owłosione, płaskie, lub słabo podwinięte. Są całobrzegie i posiadają 8-16 par nerwów bocznych, słabo wystających po spodniej stronie. Przylistków zwykle brak (szybko odpadają). Liście nie czernieją podczas schnięcia.
|
KOLOR KWIATÓW | zielonkawy
 |
ILOŚĆ PŁATKÓW | niepozorne
|
OWOCE | Torebka.
|
OPIS | Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Kotki jajowato-kuliste, o długości 5-12 mm, (siedzące. Ich dwubarwne przysadki mają jasna lub purpurową nasadę, a górną część rdzawą lub czarną. W kotkach żeńskich owłosione słupki o czerwonych znamionach wyrastają na trzoneczku krótszym od zalążni. Szyjki słupka brak, lub jest bardzo krótka. W kotkach męskich pręciki o czerwonych, wolnych i zwykle nagich nitkach, miodniki złocistożółte, jajowatego kształtu. Młode pylniki czerwone lub purpurowe, w czasie pylenia przybierają żółty kolor, potem stają się brunatne lub czarniawe.
|
SIEDLISKO | Rośnie na terenach wilgotnych, torfowiskach, mokrych łąkach, rzadziej na piaskach i w widnych lasach sosnowych. |
WYSOKOŚĆ | do 100 cm. |
OKRES KWITNIENIA | Kwiecień - maj. |
UWAGI | Inne nazwy: wierzba płożąca podg. rokita. Według nowszych ujęć taksonomicznych jest to odrębny gatunek Salix rosmarinifolia L. |