| RODZAJ | Wierzba |
| GATUNEK | krucha |
| RODZINA | Wierzbowate (Salicaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Salix fragilis |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w Europie i Azji. W Polsce jest jednym z bardziej pospolitych drzew. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| POKRÓJ | Drzewo osiągające wysokość do 20 m. Korona szerokorozłożysta. Często w pniu starszych drzew występują spróchniałe dziuple. Posiada krótki pień. Konary bardzo grube.
|
| KORA, PĘDY | Kora ciemnobrązowa, popękana. Gałęzie kruche, łatwo odłamują się u nasady. Roczne gałązki są kanciaste, mają żółty lub czerwonawy kolor i są lekko połyskujące.
|
| LIŚCIE | Lancetowate o długości do 15 cm i szerokości 2-3 cm, ostro zakończone. Są błyszczące. Od spodu mają błękitno-zieloną barwę. Są podobne do liści wierzby purpurowej. Przylistki odpadają bardzo wcześnie, tak, że zwykle nie obserwuje się ich na drzewie. Brzegi liścia z gruczołami są zatokowo piłkowane. Ogonek liściowy ma 2-4 gruczoły.
 |
| KOLOR KWIATÓW | zielonkawy
|
| ILOŚĆ PŁATKÓW | niepozorne
|
| OWOCE | Torebka zawierająca bardzo drobne nasiona z licznymi włoskami.
|
| OPIS | Jest rośliną dwupienną. Kwiatostany męskie i żeńskie, zwane kotkami, osadzone są na krótkich (1 cm) szypułkach. Męskie kwiatostany o długości ok. 6 cm, mają nitki pręcików silnie owłosione. Kwiatostany żeńskie, zwisające łącznie z młodymi, orzęsionymi listkami, są o 1 cm dłuższe.
 |
| SIEDLISKO | Rośnie przede wszystkim w lasach łęgowych wzdłuż rzek, często tworząc tam wraz z topolami duże skupienia. Występuje również wzdłuż dróg, nad stawami. W Karpatach występuje do wysokości ok. 1000 m n.p.m. Często jest sadzona jako roslina ozdobna. |
| WYSOKOŚĆ | do 20 m. |
| OKRES KWITNIENIA | Maj. |
