| RODZAJ | Wierzba |
| GATUNEK | alpejska |
| RODZINA | Wierzbowate (Salicaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Salix alpina |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w Ameryce Płn., Azji, Europie. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| POKRÓJ | Bardzo mały, płożący się krzew. Często występuje jako tzw. krzewinka szpalerowa z gęsto rozgałęzionymi, przylegającymi do ziemi lub skał gałązkami i nielicznymi tylko pędami długimi i cienkimi.
 |
| KORA, PĘDY | Młode gałązki żółtozielonego koloru, starsze brunatne. Pąki spiczaste, włochate, przylegające do gałązek, zwykle brunatne.
|
| LIŚCIE | Na bardzo krótkich ogonkach, o odwrotnie jajowatym kształcie i długości 1-2 cm. Długość liścia ok. 2 razy większa od szerokości. Na końcu przeważnie są zaostrzone, nigdy nie wycięte, co jest jedną z cech umożliwiających odróżnienie od podobnych płożących się gatunków wierzb. Za młodu są jedwabiście owłosione, później łysieją. Spodem połyskujące liście są całobrzegie, na brzegach blaszki liściowej występują tylko drobne gruczołki. Kolor żywozielony, na pędach wyrastają skrętolegle, gęsto.
 |
| KOLOR KWIATÓW | zielonkawy
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | niepozorne
|
| OWOCE | Torebka.
|
| OPIS | Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o ciemnopurpurowych łuskach, na szczycie ciemniejszych. Kotki mają długość ok. 2 cm i są owłosione. Wyrastają równocześnie z liśćmi. Kwiaty męskie mają po jednym miodniku, pręciki wolne. W kwiatach żeńskich słupki są początkowo owłosione, później łysieją.
 |
| SIEDLISKO | Roślina wysokogórska, występuje w kosówce i piętrze alpejskim, głównie na podłożu wapiennym. Rośnie na skałkach, murawach, wyleżyskach. |
| WYSOKOŚĆ | 15 - 25 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Czerwiec. |
| CECHY CHARAKTER. | Roślina górska. |
