RODZAJ | Wiąz |
GATUNEK | górski |
RODZINA | Wiązowate (Ulmaceae) |
NAZWA ŁACIŃSKA | Ulmus glabra |
WYSTĘPOWANIE | Jest gatunkiem pospolitym w całej Polsce. Występuje także na Bałkanach, Krymie, Kaukazie i w Azji Mniejszej. |
STATUS | Gatunek rodzimy |
POKRÓJ | Jest imponującym drzewem o wysokiej koronie, zrzucającym liście na zimę, jego wysokość dochodzi do 40 m.
|
KORA, PĘDY | Pień widoczny prawie do środka korony, rozwidlony na liczne, grube i masywne, często skręcone konary. Kora gładka i równa, słabo podzielona bruzdami na płaty, matowoszara lub ciemnoszara.
|
LIŚCIE | Ułożone skrętolegle, na krótkich, mocnych ogonkach, u nasady asymetryczne, z wierzchu szorstkie. Podwójnie piłkowane, z ząbkami skierowanymi ku przodowi. Mają około 10 - 16 cm długości. Z długim, smukłym wierzchołkiem. Charakterystyczna, asymetryczna podstawa blaszki.
|
KOLOR KWIATÓW | zielonkawy
|
ILOŚĆ PŁATKÓW | niepozorne
|
OWOCE | Małe orzeszki do 2 cm szerokości, dojrzewające na początku czerwca, otoczone błonkowatymi skrzydełkami.
|
OPIS | Kwiaty niepozorne. Ciekawostką jest to, że wiąz kwitnie na długo przed rozwojem liści i już w drugiej połowie marca sprawia wrażenie ulistnionego drzewa.
|
SIEDLISKO | Najczęściej występuje na wyżynach i górach, ponadto na cienistych stokach i w wąwozach, rzadziej na nizinach. |
WYSOKOŚĆ | do 40 m. |
OKRES KWITNIENIA | Marzec - kwiecień. |
CECHY CHARAKTER. | Kwiaty i skrzydlaki na krótkich szypułkach. Ogonki liściowe długości 4-6 mm. Liście z wierzchu szorstkie. |
UWAGI | Inne nazwy: wiąz szorstki, brzost. |