RODZAJ | Topola |
GATUNEK | czarna |
RODZINA | Wierzbowate (Salicaceae) |
NAZWA ŁACIŃSKA | Populus nigra |
WYSTĘPOWANIE | Występuje na terenie środkowej, zachodniej i południowej Europy, środkowej Azji, zachodniej Syberii i północnej Afryki. W Polsce występuje na całym obszarze, z wyjątkiem Pomorza Zachodniego i północno-wschodnich rejonów. W Polsce występuje dziko, czasami jest sadzona. |
STATUS | Gatunek rodzimy |
POKRÓJ | Dorasta do 30 m wysokości. Drzewo z szeroką, kopulastą lub stożkową koroną. Pień na starszych okazach przeważnie z guzowatymi naroślami oraz cienkimi gałązkami z tzw. pączków śpiących.
|
KORA, PĘDY | Gałązki jasnożółte do szarożółtawych. Młode gałązki nie posiadają listwek korkowych. Kora ciemnobrunatna, na starszych egzemplarzach prawie czarna, głęboko spękana.
|
LIŚCIE | Liście długości 5-12 cm, jajowatorombowate, do trójkątnych, u nasady słabo sercowate, zaostrzone, brzegiem karbowano-piłkowane. Gdy są młode, mają zielono-czerwonawy kolor, z czasem robią się ciemnozielone, z mocnym połyskiem, spodem jasnozielone, matowe. Ogonki liściowe spłaszczone prostopadle względem blaszki liściowej, dość długie, u nasady blaszek brak gruczołków.
|
KOLOR KWIATÓW | zielonkawy
|
ILOŚĆ PŁATKÓW | niepozorne
|
OWOCE | Torebka pękająca 2 klapami.
|
OPIS | Kwiaty u nasady objęte kubkowatym wyrostkiem, dwupienne, zebrane w kotki. Przysadki kwiatowe czerwone, porozcinane. Pylniki pręcików czerwone, znamiona słupków żółte.
|
SIEDLISKO | Aluwia rzeczne, preferuje stanowiska zalewowe i lasy łęgowe, o glebach piaszczystych, ale bogatych w składniki pokarmowe. Roślina światłolubna |
WYSOKOŚĆ | do 30 m. |
OKRES KWITNIENIA | Marzec - kwiecień. |
CECHY CHARAKTER. | Przysadki kwiatowe nagie, młode gałązki obłe, korona rozłożysta. |
UWAGI | Inne nazwy: sokora, sokorzyna, jasiokor, topola nadwiślańska. Roślina ozdobna: używana głównie do nasadzeń parkowych i krajobrazowych. Przez skrzyżowanie różnych gatunków uzyskano wiele mieszańców. |