| RODZAJ | Szczaw |
| GATUNEK | zwyczajny |
| RODZINA | Rdestowate (Polygonaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Rumex acetosa |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w całej Europie i na większości obszaru Azji, w Afryce Północnej (Maroko) i w Australii. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Prosta, drewniejąca u nasady.
|
| LIŚCIE | Odziomkowe na długich ogonkach jajowato-podługowate, górne liście siedzące.
 |
| KOLOR KWIATÓW | czerwony
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | wiele
|
| OPIS | Kwiaty małe, jednopłciowe w luźnych, wąskich wiechach, czerwonawe. Okwiat składa się z 6 działek w dwóch okółkach. Kwiaty męskie mają 6 pręcików, których długie nitki zwisają na zewnątrz okwiatu, kwiaty żeńskie pojedynczy słupek z trójgraniastą zalążnią i trójdzielnym, pędzelkowatym znamieniem.
 |
| SIEDLISKO | W Polsce pospolity na polanach, łąkach i przydrożach, spotykany jako chwast ruderalny. |
| WYSOKOŚĆ | 30 - 100 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Maj - czerwiec. |
| CECHY CHARAKTER. | Dolne liście szersze, zwykle 2-4 razy dłuższe niż szerokie, o klapach krótko zaostrzonych. Szypułki zwykle czerwonawe. |
| WŁASNOŚCI LECZNICZE | Surowcem zielarskim są liście. Herbatka ze szczawiu pomaga przy dolegliwościach wątroby i nerek. Naparem płucze się owrzodzoną jamę ustną, przemywa czyraki i trudno gojące zranienia. |
