| RODZAJ | Skalnica |
| GATUNEK | gronkowa |
| RODZINA | Skalnicowate (Saxifragaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Saxifraga paniculata |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w Azji (Iran, Turcja, Kaukaz) i we wschodniej, środkowej i południowej Europie. W Polsce występuje w Tatrach, w Pieninach, na Babiej Górze i na Podhalu. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Wzniesiona, słabo ulistniona.
|
| LIŚCIE | Grube, sinawozielonej barwy, długości 1-5 cm, owalne i wydłużone, o drobno piłkowanych brzegach i orzęsionej nasadzie. Szczyt liści tępy, lub zaostrzony. Liście przy ziemi tworzą zbitą różyczkę liściową składającą się z liści i krótkich, płonnych łodyżek. Na górnej stronie liści występują charakterystyczne, małe dołeczki, tzw. wypotniki, pokryte płytkami wapienia. Największe skupienie tych płytek wapienia znajduje się wokół brzegów liści, nadając im białą barwę. Liście na łodydze kwiatostanowej są mniejsze od liści przyziemnej różyczki i bardziej wydłużone. Ustawione są naprzemianlegle, rzadko.
|
| KOLOR KWIATÓW | biały
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OPIS | Kwiaty zebrane w wiechę lub podbaldach na szczycie łodyżki kwiatostanowej. Wyrastają na długich szypułkach. Ich nagi kielich składa się z 5 jajowatych działek zielonej barwy, korona z 5 białych płatków 2-3 krotnie wiekszych od działek kielicha, nakrapianych drobniutko czerwonymi plamkami. Wewnątrz okwiatu 10 pręcików i jeden słupek z dwoma szyjkami.
 |
| SIEDLISKO | Występuje głównie na skałkach, piargach, niskich murawach. |
| WYSOKOŚĆ | 15 - 40 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Czerwiec - lipiec. |
| CECHY CHARAKTER. | Liście brzegiem drobno, gęsto piłkowane. Płatki 2-3 razy dłuższe od działek, białe. |
| Ochrona gatunkowa | Ochrona częściowa (w latach 2001-2014 ochrona ścisła). |
