| RODZAJ | Nawłoć |
| GATUNEK | alpejska |
| RODZINA | Astrowate (Asteraceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Solidago alpestris |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w górach środkowej Europy, w Polsce wyłącznie w wyższych partiach Sudetów i Karpat. Jest tam dość pospolita. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Sztywna, pojedyncza, naga lub rzadko owłosiona.
|
| LIŚCIE | Odziomkowe są mniejsze od dolnych liści łodygowych (ważna cecha różniąca od nawłoci pospolitej). Mają jajowaty lub eliptyczny kształt i zwężają się przy łodydze w oskrzydlony ogonek, brzegi ostro piłkowane. Liście na środku łodygi ogonkowe, w górnej części łodygi bezogonkowe, lancetowate z zaostrzonym końcem. Wszystkie liście z rzadka owłosione, zmniejszające się ku wierzchołkowi łodygi.
 |
| KOLOR KWIATÓW | żółty
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | wiele
|
| OWOCE | Niełupki z puchem kielichowym.
|
| OPIS | Kwiaty drobne, żółte, zebrane w koszyczki (od kilku do kilkunastu kwiatków w jednym koszyczku). Kwiatostany na krótkich szypułkach, wyrastające bardzo gęsto, szczególnie na szczycie łodygi i nie zebrane w wiechę, jak u nawłoci pospolitej. Listki okrywy kwiatostanu szeroko obrzeżone, niejednakowe. Brzeżne kwiaty języczkowe, żeńskie, znacznie dłuższe od listków okrywy koszyczka. Kwiaty środkowe są obupłciowe, rurkowe.
 |
| SIEDLISKO | Bylina. Ziołorośla, hale górskie, wolne miejsca w kosodrzewinie, przydroża, wilgotne miejsca wśród skał, murawy i borówczyska. |
| WYSOKOŚĆ | 10 - 50 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Lipiec - wrzesień. |
| CECHY CHARAKTER. | Kwiatostany nie zebrane w wiechę. |
| WŁASNOŚCI LECZNICZE | Roślina lecznicza. Ma podobne własności lecznicze, jak nawłoć pospolita. |
| WŁASNOŚCI TRUJĄCE | Roślina szkodliwa dla bydła domowego - może powodować zatrucia, objawiające się gorączką, obrzękami i nadmiernym wydalaniem moczu. |
| UWAGI | Przez niektórych botaników uważana jest za podgatunek nawłoci pospolitej. |
