| RODZAJ | Manna |
| GATUNEK | mielec |
| RODZINA | Wiechlinowate (Poaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Glyceria maxima |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w całym kraju, również w Europie i Azji. W Polsce najczęściej spotykana jest na niżu. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| POKRÓJ | Zielona roślina, tworząca pełzające rozłogi i luźne kępy.
|
| ŁODYGA | Źdźbła proste, rynienkowato prążkowane. Dość obficie i równomiernie ulistnione. Obok pędów kwiatostanowych wykształca wydłużone pędy wegetatywne, o długich, jasnozielonych blaszkach liściowych.
|
| LIŚCIE | Liście koloru szarozielonego, o kształcie lancetowatym, szorstkie w dotyku, szczególnie na spodnim nerwie środkowym. Języczek liściowy krótki do 3 mm, tępy, podparty. Pochwy liściowe szorstkie i klinowate. Blaszka liścia o długości od 50 do 70 cm i szerokości do 2 cm, niewyraźnie unerwiona. Na liściach widoczne poprzeczne przegrody kanałów powietrznych, w postaci ciemniejszych punktów. Liść w pączku złożony.
|
| KOLOR KWIATÓW | zielonkawy
|
| ILOŚĆ PŁATKÓW | niepozorne
|
| OPIS | Na szczycie sztywnego, prostego, trzcinowego źdźbła bardzo duże od 20 do 40 cm długości wiechy, bogatokłoskowe, z 5-8 kwiatowymi kłoskami. Dolne gałązki u podstawy wiechy mają liczne gałązki boczne. Kłoski najpierw jasnozielone, później brunatne lub lekko fioletowe.
|
| SIEDLISKO | Bylina. Pospolita wodna trawa, występująca na wilgotnych, mokrych, żyznych łąkach, długotrwale zalewanych. Nad mulistymi brzegami wód wolno płynących, w płytkich jeziorach eutroficznych tworzy prawie jednogatunkowe zbiorowiska. |
| WYSOKOŚĆ | 90 - 200 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Czerwiec - sierpień. |
| CECHY CHARAKTER. | Kłoski z boków ściśnione. Wiecha dość gęsta z tęgimi gałązkami. |
| UWAGI | Inne nazwy: manna wodna, manna duża, manna wielka. |
