| RODZAJ | Barwinek |
| GATUNEK | większy |
| RODZINA | Toinowate (Apocynaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Vinca major |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w południowej Europie i północnej Afryce, a także w północno-wschodniej Turcji i zachodnim Kaukazie. |
| STATUS | Gatunek obcy - w Polsce uprawiany |
| ŁODYGA | Łodygi zdrewniałe dołem, pokładające się i zakorzeniające. Osiągają długość do 1 m. Łodygi kwiatowe wyprostowane, wzniesione.
|
| LIŚCIE | Naprzeciwległe, skórzaste, całobrzegie, eliptyczne, ciemnozielone i błyszczące, do 9 cm długości, krótkoogonkowe.
|
| KOLOR KWIATÓW | fioletowy
|
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OPIS | Kwiaty niebieskie lub jasnofioletowe, obupłciowe, wyrastające pojedynczo w pachwinach liści. Kielich kwiatowy pięciodzielny, znacznie krótszy od korony. Korona o rurce lejkowatej i płasko rozpostartych płatkach. Pięć pręcików przyrośniętych do rurki korony, słupek na szczycie zgrubiały. Kwiaty trochę większe niż u barwinka pospolitego. Owoce: dwa cylindryczne mieszki.
 |
| SIEDLISKO | W Polsce uprawiana, wiecznie zielona bylina, używana w uprawie jako roślina okrywowa. |
| WYSOKOŚĆ | 25 - 70 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Marzec - maj. |
