| RODZAJ | Barszcz |
| GATUNEK | zwyczajny |
| RODZINA | Selerowate (Apiaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Heracleum sphondylium |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w całej niemal Europie, na dużej części Azji i w Maroku. W Polsce jest gatunkiem pospolitym. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Prosto wzniesiona, dęta, rozgałęziona, żebrowana i kanciasto bruzdowata, często porośnięta krótką, skierowaną w dół szczecinką.
 |
| LIŚCIE | O bardzo zmiennym kształcie; 3-listkowe lub pierzaste. Dolne liście duże, z długimi, rynienkowatymi ogonkami, górne mniejsze, z dużą pochwą przekształconą w liściak. Szorstko owłosione, ze sztywnymi szczecinkami na nerwach od spodu. Liście mają zróżnicowane kształty, przeważnie są pierzastosieczne z 3-5 listkami jajowatymi, karbowanymi lub piłkowanymi.
 |
| KWIATOSTAN | baldach złożony
|
| KOLOR KWIATÓW | biały
|
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OWOCE | Owocem są rozłupki zamknięte w eliptycznej lub kulistej rozłupni o długości 6-10 mm. Rozłupki na brzegu wąsko oskrzydlone, z trzema żebrami na grzbietowej stronie.
 |
| OPIS | Kwiatostan stanowi 15-30 baldaszków różnej długości zebranych w baldach złożony. Baldaszki mają szypułki z owłosioną stroną wewnętrzną. Kwiaty promieniste, o białych płatkach, czasem czerwonawych lub żółtozielonych. Poszczególne kwiaty zbudowane są z 5 małych działek kielicha, 5 płatków korony, 5 pręcików i jednego słupka z dwiema szyjkami. Miodniki znajdują się na zalążni. Oprócz kwiatów obupłciowych zdarzają się w kwiatostanie także kwiaty męskie.
 |
| SIEDLISKO | Rośnie na łąkach, siedliskach ruderalnych, w lasach jesionowo-dębowych i w zaroślach na brzegach wielkich rzek. |
| WYSOKOŚĆ | 50 - 150 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Czerwiec - wrzesień. |
| WŁASNOŚCI LECZNICZE | Stosowano go do zmniejszania obrzęków i przeciw biegunce. |
| WŁASNOŚCI TRUJĄCE | Może wywołać reakcje alergiczne na skórze pod wpływem światła słonecznego. |
| UWAGI | Łatwo można go pomylić z barszczem Mantegazziego i Sosnowskiego, które są znacznie większe i powodują bardzo trudno gojące się rany. |
