| RODZAJ | Babka |
| GATUNEK | zwyczajna |
| RODZINA | Babkowate (Plantaginaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Plantago major |
| WYSTĘPOWANIE | Rodzimy obszar występowania obejmował Europę i Azję, ale jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się także na innych kontynentach. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| ŁODYGA | Brak. Tylko pęd kwiatonośny.
|
| LIŚCIE | Gładkie, szerokojajowate, o 3-9 nerwach, ściągnięte w dość długi ogonek. Wszystkie liście odziomkowe.
|
| KWIATOSTAN | kłos
 |
| KOLOR KWIATÓW | brunatny
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | do 4
|
| OPIS | Kwiaty niewyraźne, brunatne, kłos wysmukły, długi, walcowaty, gęsty, na długiej szypułce.
 |
| SIEDLISKO | Brzegi wód, rowy, pastwiska, przydroża. |
| WYSOKOŚĆ | 10 - 40 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Czerwiec - wrzesień. |
| CECHY CHARAKTER. | Liście w nasadzie zaokrąglone lub sercowate, ostro odgraniczone od ogonka. Torebka najczęściej 8-nasienna. |
| WŁASNOŚCI LECZNICZE | Surowcem są liście. Zawierają aukubinę, ksantofil, śluzy, karotenoidy, krzemionkę. Działanie wykrztuśne, łagodnie przeczyszczające i antyseptyczne. Zewnętrznie przy skaleczeniach, obrzękach, oparzeniach, ukąszeniach owadów. |
