| RODZAJ | Grusza |
| GATUNEK | wierzbolistna |
| RODZINA | Różowate (Rosaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Pyrus salicifolia |
| WYSTĘPOWANIE | Pochodzi z Bliskiego Wschodu. W Polsce jest uprawiana. |
| STATUS | Gatunek obcy - w Polsce uprawiany |
| POKRÓJ | Krzew lub małe drzewo o kulistej koronie, dochodzące do 12 m wysokości, ze zwisającymi gałęziami.
 |
| LIŚCIE | Lancetowate, całobrzegie, o długości 3-9 cm, podobne do liści wierzby białej, pokryte zarówno z wierzchu jak i od spodu szarym kutnerem.
 |
| KOLOR KWIATÓW | biały
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OWOCE | Zielone, małe,o długości 2-3 cm, twarde, niejadalne.
|
| OPIS | Kwiaty duże, lśniąco białe z czarno zakończonymi pręcikami, pączki lekko czerwonawe.
 |
| SIEDLISKO | Roślina ozdobna. Jest powszechnie uprawiana w ogrodach i parkach. Ma wiele odmian. Dzięki dobrze rozwiniętemu systemowi korzeniowemu rośnie dobrze na słabych piaszczystych glebach. Wyróżnia się wysoką odpornością na mróz. |
| WYSOKOŚĆ | do 12 m. |
| OKRES KWITNIENIA | Kwiecień - maj. |
| UWAGI | Może być mylona z gruszą śnieżną (Pyrus nivalis), która jest przeważnie wyższa i nie ma zwisających gałęzi lub z Pyrus elaeagrifolia o liściach szerszych z dłuższymi ogonkami.
Z powodu liści podobnych do wierzby powstało powiedzenie "gruszki na wierzbie". |
