| RODZAJ | Złotokap |
| GATUNEK | zwyczajny |
| RODZINA | Bobowate (Fabaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Laburnum anagyroides |
| WYSTĘPOWANIE | Pochodzi z południowo-wschodniej Europy. W Polsce nie występuje dziko, jest uprawiany jako roślina ozdobna. Jest jednym z kilku najpospolitszych w Europie krzewów trujących. |
| STATUS | Gatunek obcy - w Polsce uprawiany |
| POKRÓJ | Wzniesione, wyprostowane gałęzie małego drzewa lub krzewu, dorasta do 7 m wysokości.
 |
| LIŚCIE | Trójlistkowe, długoogonkowe, owalne z szarym meszkiem od spodu, szczególnie młode, u starszych okazów meszek zanika. Pojedyncze listki mają długość 3-8 cm.
 |
| KOLOR KWIATÓW | żółty
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | motylkowe
|
| OWOCE | Strąki o długości ok. 5 do 6 cm, płaskie, suche, grubościenne. Nasiona koloru czarnego.
|
| OPIS | Motylkowe, żółte, do 2 cm długości i tworzące luźno opadające grona do 20 cm długości. Bez zapachu.
|
| SIEDLISKO | Roślina ozdobna uprawiana ze względu na efektownie kwitnące kwiaty. |
| WYSOKOŚĆ | do 7 m. |
| OKRES KWITNIENIA | Kwiecień - czerwiec. |
| WŁASNOŚCI TRUJĄCE | Wszystkie części rośliny zawierają trujące alkaloidy. Trucizna cytyzyna, paraliżująca nerwy, znajduje się przede wszystkim w kwiatach, nasionach i korzeniach; przy czym najwięcej jest jej w nasionach (1,5%), w liściach jest już pięciokrotnie mniej. Szczególnie wrażliwe na zatrucia są konie (dawka śmiertelna to 0,5 g na 1 kg masy zwierzęcia), odporne są natomiast owce, kozy i zające. Zatrucia zdarzają się też u ludzi, zwłaszcza zagrożone są dzieci. W ich przypadku śmierć może nastąpić po spożyciu 2-10 nasion złotokapu. Do zatruć dojść może tez w przypadku spożycia miodu zbieranego przez pszczoły z kwiatów złotokapu. |
