| RODZAJ | Trzmielina |
| GATUNEK | brodawkowata |
| RODZINA | Dławiszowate (Celastraceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Euonymus verrucosus |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w Europie i Azji, w Polsce osiąga północną i zachodnią granicę zasięgu. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| POKRÓJ | Niezbyt gęsty krzew, osiągający wysokość 2,5 m.
 |
| KORA, PĘDY | Zielone gałązki bez przetchlinek, bardzo cienkie, gęsto pokryte brunatnymi brodawkami, obłe. Rozgałęzia się pod prostym kątem. Pączki szczytowe największe, pączki przyliściowe znacznie mniejsze, wszystkie mają okrywy zielone z brązowym obrzeżeniem, zwłaszcza w górnej części.
 |
| LIŚCIE | Jasnozielone, naprzeciwległe, eliptyczne, obustronnie zaostrzone, o delikatnie i nierówno piłkowanych brzegach. Nerwów bocznych wyraźnie widocznych mają nie więcej, niż 3-4. Blaszki o długości do 6 cm i szerokości do 3,5 cm o nerwacji pierzastej. Ogonek liściowy krótki do 3 mm. Liście usychające w sposób naturalny stają się jasnożółte.
 |
| KOLOR KWIATÓW | zielonkawy
 |
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OWOCE | Czterograniasta, zielonawożółta później czerwieniejąca torebka, zawierająca 3 kulistawe, połyskujące, brązowo-czarne nasiona wystające z krwistoczerwonej osnówki i po dojrzeniu zwisające na sznureczkach poniżej torebki.
|
| OPIS | Kwiaty cztero- lub pięciokrotne, drobne, zielonawe z czerwonobrunatnym nakrapianiem płatków, zebrane do 3 w jednym kwiatostanie.
|
| SIEDLISKO | Lasy i zarośla na całym niżu i w niższych położeniach górskich, na glebie przewiewnej. |
| WYSOKOŚĆ | do 2,5 m. |
| OKRES KWITNIENIA | Maj - czerwiec. |
| WŁASNOŚCI TRUJĄCE | Wszystkie części rośliny, ale przede wszystkim owoce zawierają glikozydy: ewobiozyd, ewomonozyd i ewonozyd. Zatrucie trzmieliną zwyczajną powoduje osłabienie, wymioty, biegunkę, dreszcze, konwulsje, zaburzenia w pracy serca, paraliż, a w końcu śmierć. |
