| RODZAJ | Skalnica |
| GATUNEK | naradkowata |
| RODZINA | Skalnicowate (Saxifragaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Saxifraga androsacea |
| WYSTĘPOWANIE | Występuje w górach Europy: w Alpach, Karpatach, Pirenejach, górach Półwyspu Bałkańskiego, a także na Syberii. Roślina tatrzańska, w Polsce występuje wyłącznie w Tatrach, przez które przebiega północna granica jej zasięgu w Europie. |
| STATUS | Gatunek rodzimy |
| POKRÓJ | Niska roślina darniowa, zwykle tworząca gęste darnie, czasami niewielkie kępki. Cała roślina jest gruczołowato owłosiona długimi odstającymi włosami.
|
| ŁODYGA | Wzniesione i dość grube pędy kwiatowe. Są prawie bezlistne, występują na nich tylko 1-3 niewielkie, lancetowate listki.
|
| LIŚCIE | Tworzą różyczkę liściową. Są ciemnozielone, mają długość do 2 cm, łopatkowaty kształt, ich nasada stopniowo zwęża się w krótki i oskrzydlony ogonek. Liście mają końce tępe, lub zakończone 3-5 ząbkami.
|
| KOLOR KWIATÓW | biały
|
| ILOŚĆ PŁATKÓW | 5
|
| OWOCE | Torebka.
|
| OPIS | Kwiaty po 1-3 na szczycie łodygi kwiatowej. Kwiaty promieniste, 5-krotne. Działki kielicha tępe i silnie ogruczolone, ok. 2-3 razy krótsze od płatków korony. Płatki korony białe, o długości 4-7 mm, słupkowie zrośnięte z dnem kwiatowym, ok. 10 pręcików o dużych, żółtych pylnikach. Kwiaty mimo tak niewielkich rozmiarów bezwzględnych, są jednak bardzo duże w porównaniu z miniaturowymi rozmiarami pędów, z których wyrastają.
|
| SIEDLISKO | Bylina. Jeden z bardziej wysokogórskich gatunków. W Tatrach występuje od regla górnego po piętro turniowe, przy czym trzy najwyższe piętra stanowią główny ośrodek jej występowania. Rośnie na wilgotnych skałach, na piargach, wyleżyskach, zarówno na podłożu wapiennym, jak i bezwapiennym. |
| WYSOKOŚĆ | 5 - 10 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Lipiec - sierpień. |
| CECHY CHARAKTER. | Dolne liście łopatkowate, nie podzielone, najwyżej z 3-5 ząbkami na szczycie. Płatki 2-3 razy dłuższe od działek. |
| UWAGI | Duże kwiaty to przystosowanie występujące u wielu roślin górskich, mające za cel skuteczne zwabienie owadów. Wysoko w górach owady są bowiem nieliczne, a i surowa i zmienna pogoda często uniemożliwia im oblot kwiatów. |
