| RODZAJ | Pieprzyca |
| GATUNEK | siewna |
| RODZINA | Kapustowate (Brassicaceae) |
| NAZWA ŁACIŃSKA | Lepidium sativum |
| WYSTĘPOWANIE | Pochodzi z południowo-zachodniej Azji, Pakistanu, Etiopii i Egiptu. Uprawiana i dziczejąca z upraw na całym świecie. Roślina znana jest w Polsce też pod zwyczajową nazwą "rzeżucha", "rzeżucha siewna" lub "rzeżucha ogrodowa". |
| STATUS | Gatunek obcy - w Polsce uprawiany |
| ŁODYGA | Wzniesiona, rozgałęziona u góry, z sinozielonym nalotem.
|
| LIŚCIE | Dolne liście są długoogonkowe, pierzaste o odcinkach całobrzegich lub nacinanych, środkowe są trójdzielne, a górne siedzące, niepodzielne, równowąskie.
|
| KOLOR KWIATÓW | biały
|
| ILOŚĆ PŁATKÓW | do 4
|
| OWOCE | Nieduża, o długości 5-6 mm, okrągłojajowata, w górze oskrzydlona łuszczynka.
|
| OPIS | Kwiatostan w formie grona złożony z licznych białych lub jasnoróżowych kwiatków. Kwiatki są drobne, czterokrotne.
 |
| SIEDLISKO | Uprawiana od najdawniejszych czasów jako warzywo. Spożywana najczęściej w stanie pełnego rozwoju liścieni. Używana do przyprawiania zup, sosów, surówek, sałatek i serów. Powszechnie uprawiana przed Wielkanocą jako tradycyjna ozdoba oraz bogate źródło witamin. |
| WYSOKOŚĆ | 30 - 60 cm. |
| OKRES KWITNIENIA | Maj - czerwiec. |
| CECHY CHARAKTER. | Dolne liście pierzasto wcinane. Łuszczynki nagie, na szypułkach w górę wzniesionych, przytulonych do osi kwiatostanu. |
